Nostalgische route

 

Goed vol zo te zien

Zoals ik woensdag met broer Henk had afgesproken ging ik vandaag op onderzoek uit om te zien of er water zou staan in het meertje bij het grote Bos bij Driebergen. Aangezien mijn fiets bij het station stond besloot ik om direct van de bushalte bij mij om de hoek met bus 58 naar station Driebergen Zeist te gaan en van daaruit de wandeling naar het meertje te maken. Ik was redelijk bijtijds. Voordat ik vertrok kreeg ik nog een WhatsApp bericht van Anna met de vraag of ik in de loop van de middag langs kon komen voor een koppie rhee. Natuurlijk kon dat. En lekker bijtijds begon ik aan de wandeling. Eerst door Bornia, waar ik jaren geleden veel met Roos had gewandeld en toen richting meertje. Ik kwam bij het viaduct onder de snelweg, de Traay, een weg waar ik met mijn opa en vader en m'n "kleine" broertje Henk had gewandeld vanuit het grote Bos naar Austerlitz. Daarbij had ik Henk op m'n rug omdat hij een akelige wond had op z'n been die pijn deed bij het lopen. Ondertussen appte ik wat met broer Henk. Ik kwam in de buurt van het meertje en ja hoor daar lag het: "Talassa!" dacht ik al was het dan geen zee maar wel een welkom water. Ik kon mij niet heugen dat het er destijds ook zo hoog bij lag maar dat moet wel als Henk daar tot zijn nek toe in het water kon staan. Ik fotografeerde en stuurde dat naar Henk. Uiteindelijk verder en ik besloot om de track uit te breiden naar Maarn. Daarbij kwam ik langs het grote Bos, langs een laan met beuken, langs het oude graanveld van m'n vader en uiteindelijk bij het station. Was echt een nostalgische trip geweest. En daarna nog even naar Anna voor een kop thee dacht ik. Ze had een verrassing voor me, twee sneden zelf gebakken zuurdesem brood. Na de thee ging ik door naar de flat en at één van de sneden brood op en die was toch lekker! "Zo hoort zuurdesembrood te smaken", bedacht ik mij en het had ook de goede consistentie. Ik appte dat aan Anna en vroeg haar om wat desem van haar en haar werkwijze voor het maken van het brood. Dat kwam helemaal in orde.  

Eitjes kopen bij de Vennerij

 Vandaag had ik vanwege het mooie weer met Roos afgesproken om weer eens naar de Vennerij te gaan. Dus pakte ik mij rugzak vol met lege eierdozen en vertrok met de fiets naar het station. Ik nam de trein van 9 uur en Roos de trein van 10.00 uit Wijhe en dan zouden we samen met de trein naar Dalfsen gaan. Dus zat ik op haar te wachten bij de Arriva trein en daar kwam ze aan. Gezellig om elkaar zo te ontmoeten voor een daggie wandelen. We namen in Dalfsen het buurtbusje richting Vilsteren en stapten onderweg uit vlakbij de Vennerij. Het werd uiteindelijk een wandeling van 10 km, ik ging met twee dozen eieren en een flinke hoeveelheid varkensvlees weer terug, helaas was er een aanrijding ergens in de buurt van Utrecht en ging de stoptrein niet verder dan Den DOlder. Ik besloot om dan maar in Hilversum over te stappen, maar is was niet de enige, het was zo schreeuwend druk voor de trein naar Utrecht dat ik uiteindelijk maar via Amsterdam CS terug ging naar Utrecht en met de bus door de regen naar de flat.

Naar Egmond aan zee

 

Familie bijeen

Had wat voeten in de aarde om daar te komen, Henk kwam mij ophalen, gewone tijd, half elf bij station Bakkum (Castricum dus) en verder naar Egmond. Door omstandigheden kreeg de Tom Tom het op haar heupen en uiteindelijk moesten verkeersborden en komoot ervoor zorgen dat we op het parkeerterrein kwamen waar we nicht Margreet ontmoetten. Ja ja een familie afspraak om te gaan wandelen op het strand en in de duinen van Egmond. Werd een heel gezellige dag waarin we genoten van strand, een strandtentje, herinneringen en niet te vergeten de nachtegalen die al voluit hun gezang lieten horen. Het werd een uitermate gezellige dag voor ons drietjes. Gelukkig had ik een extra muts in mijn rugzak zodat Henk geen kouwe kop hoefde te krijgen. En wat waren de duinen mooi na al die regen, de valleitjes vol water en alles in het frisse groen. We genoten volop terwijl we over "vroeger" spraken. 
We hielden het de hele tijd droog en net als bij de aankomst regende het even krachtig bij vertrek. We zwaaiden Margreet uit, zij had net als vorig jaar een appartementje gehuurd voor een weekje Egmond. Toen we al die met water gevulde valleitjes zagen vroeg Henk zich af of "het meertje" bij het grote Bos in Driebergen misschien ook weer vol met water zou staan. Hij wist zich nog te herinneren dat hij tot zijn nek toe in het water stond als kind tijdens de vakanties. Ik ken het meertje de laatste jaren slechts als een droogstaande verdieping met gras en zelfs bomen, maar zeker niet meer als meertje en beloofde hem om er vrijdag heen te gaan zodat hij het eventueel het weekend zou kunnen bekijken als het inderdaad weer gevuld zou zijn. Ik was zelf ook wel benieuwd hoe het er bij zou staan, alle watertjes op de heuvelrug zitten vol water dus het meertje waarschijnlijk ook.  

Garderen

 

Peter en Jessica met hun twee zonen

Peter en Jessica waren deze week met vakantie in Garderen. Ik had voorgesteld dat ik een dagje langs zou komen en ik stelde voor om dat vandaag te doen, het was een wat regenachtige dag en dan zouden ze er vast niet met de fiets op uit gaan. Ze gingen die ochtend met de kinderen naar het zwembad en dus kwam het hen goed uit als ik wat later kwam en dus op naar Putten en met de bus naar Garderen. Daar zat het gezin in een uitermate luxe vakantiebungalow, wat een verschil met vroeger bedacht ik mij terug denkend aan die kleine "rietkop" in het grote bos waar we met het hele ouderlijk gezin en vaak nog met extra logés vertoefden. Joris toonde mij zijn kamer en hielp mij met het openen en dichtdoen van de deur met een voor mij onbekend soort slotmechanisme. Lekker aan de thee en in de loop van het bezoek een wandelingetje. Dat werd niet zo'n succes, Jessica had pijn in haar rug en Joris moest eerst wat eten en de regen dreigde eveneens verder roet in het eten te strooien maar uiteindelijk gingen we toch op weg door het bos in de buurt van het voor Jessica bekende terrein.

Lief fotootje van Marijn in het zwembad

Zij had hier in vroeger jaren vaker met haar ouders gekampeerd. Mooie Veluwse bossen hier, Sprielderbos meen ik. Na een klein uurtje weer terug naar het verblijf maar niet veel later bleek Joris TV te willen kijken en gedecideerd besloot hij dat opa dan maar weg moest gaan wat ik met enig gepruttel dan ook deed en vervolgens vanuit de bushalte een door Komoot fraaie wandeling liep via Klein Boeschoten terug naar een kleine 10 km verder gelegen bushalte, zeer fraaie wandeling uiteindelijk en ik haalde de trein van half zeven in Putten precies. Kreeg op het perron zelfs een saucijzenbroodje van een alleraardigste knul die vertelde dat ze "over" waren op z'n werk. Hij had de buschauffeur ook al gefêteerd met een saucijzenbroodje. Ging er goed in.

Nog wat foto's

Duimen vergelijken

Roos en ik lagen in bed nog wat na te praten over de genoeglijke dag van gisteren, de ontmoetingsdag van de kinderen en daar kregen we al wat WhatsApp berichten al dan niet met foto's. Gisteravond waren we uiteindelijk met z'n tienen , want ook de kleine Mees was aanwezig geweest, er hadden zelfs twee babies aanwezig kunnen zijn als ook Jessy haar kleine Stan had meegenomen maar die had ze expres achtergelaten bij "paps" zo meldde zij Joke. Was zo lief zo'n rustige baby aan tafel.

Mees op m'n nek

Ik had hem nog op schoot genomen en mede van mijn nagerechtje laten genieten. Joke voedde hem zelfs aan tafel met een grote omslagdoek om niet al te opzichtig in het restaurant op te vallen. Ik vind dat zo'n lief gezicht en heb dat met al mijn 10 kleinkinderen al zo vaak kunnen aanschouwen. Robert stuurde vandaag nog een fotootje waarop hij nog een meegenomen stukje spektaart stond te verorberen, Peter stuurde een paar foto's.

Nathalie tussen drie broers in

Ontmoetingsdag 2024

 

De statiefoto van 2024

Net als voorgaande jaren ook dit jaar weer een ontmoetingsdag met alle sibbies zoals dat in "onze kringen" tegenwoordig wordt genoemd. Dus mijn wettelijke kinderen en de donorkinderen kwamen vandaag bijeen bij mij op de flat. Dit jaar verliep het wat chaotisch, Joke had een heel plan voorgesteld met wandeling, Mariska zou na haar werkzaamheden komen en uiteindelijk verliep alles heel anders en was Joke uiteindelijk degene die als laatste aansloot en uiteindelijk zelfs uitsluitend deelnam aan het diner bij de Biltsche hoek. Ik had van tevoren al gezegd dat uit chaos de mooiste dingen ontstaan en het was dan ook heel genoeglijk om dat stel weer bij elkaar te zien. Voor Robert de eerste keer en hij had het evenals de anderen goed naar z'n zin. Alle kazen en andere lekkernijen vonden goed aftrek. Voorde zekerheid had ik nog maar een extra spektaart gebakken en ook die verdween evenals het rozijnen-notenbrood, de twee vaste onderdelen naast zalm en paling. Het was weer een ouderwets vreetfestijn. Voor Nathalie had ik speciaal roquefort gekocht op de markt bij de geitenboer.
Net als voorgaande jaren zat ik te gnuiven van plezier, al die nakomelingen, rijkdom hoor. Ze waren er niet allemaal vanwege drukte, maar uiteindelijk zaten we toch met 9 man aan tafel bij de Biltsche hoek en daar hebben we nog heerlijk gegeten!

Nee, geen klompen!

Op blote voeten met een schep?!

Robert stuurde een foto van zichzelf, werkend in de tuin. Op blote voeten was hij met een schep de grond aan het omspitten zo te zien. Het ging mij door merg en been, met blote voeten, dat doet toch pijn. Dus stuurde ik hem een berichtje dat hij van mij een stel klompen zou krijgen, maar nee hoor, harde kerel, dat wilde hij niet, zou hij nooit van z'n leven gaan dragen.